Ημισέληνος τρόμος πάνω από (όλη) την Ευρώπη!

Σε δύο χρόνια οι πύραυλοι της Τουρκίας θα μπορούν να καλύψουν απ' άκρου εις άκρον τη γηραιά ήπειρο. Σιγή ιχθύος από τις ελληνικές υπηρεσίες Συνεχίζεται ο προβληματισμός της διεθνούς κοινότητας για την απόφαση της Τουρκίας να προχωρήσει στην ανάπτυξη βαλλιστικών πυραύλων με βεληνεκές 2.500 χλμ., την οποία ανακοίνωσε ο πρόεδρος του... Τουρκικού Οργανισμού Επιστημονικών και Τεχνολογικών Ερευνών (ΤUΒΙΤΑΚ) καθηγητής Γιουτζέλ Αλτιμπασάκτο τελευταίο δεκαήμερο του Ιανουαρίου. Βασικά στοιχεία του προβληματισμού αυτού (εκτός φυσικά της Ελλάδας, αν και οι πληροφορίες αυτές έγιναν αμέσως γνωστές) ήταν οι δυνατότητες της Τουρκίας να αναπτύξει τέτοιους πυραύλους και κυρίως ο λόγος και οι σκοπιμότητες για την ανάπτυξή τους. Σύμφωνα με τον Τούρκο καθηγητή, ο οποίος έκανε την ανακοίνωση αμέσως μετά την τελευταία συνεδρίαση του Ανώτερου Συμβουλίου Τεχνολογίας, τούτο ήταν αποτέλεσμα εντολής του πρωθυπουργού Τ. Ρ. Ερντογάν. Ο Αλτιμπασάκ δήλωσε επίσης ότι το ΤUΒΙΤΑΚ έχει ήδη αναπτύξει και παραδώσει στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις πυραύλους με βεληνεκές 500 χλμ., οι οποίοι μάλιστα κατά τις δοκιμές πεδίου επέδειξαν την εκπληκτική ακρίβεια των 5 μέτρων. Σημειώνεται, πάντως, ότι μόλις τον περασμένο χρόνο το ίδιο το ΤUΒΙΤΑΚ είχε ανακοινώσει δοκιμές πυραύλων με βεληνεκές 185 χλμ., ενώ ξένοι παρατηρητές εκτιμούν ότι θα ήταν πρακτικώς αδύνατη η δοκιμή ενός πυραύλου με βεληνεκές 500 χλμ., χωρίς αυτή να εντοπισθεί. Παρά τις επιφυλάξεις αυτές, ο Τούρκος αρμόδιος ανακοίνωσε ότι οι επιστήμονες του οργανισμού πρόκειται να ολοκληρώσουν εντός του έτους την ανάπτυξη του πυραύλου των 1.500 χλμ., ενώ η ανάπτυξη του πυραύλου με βεληνεκές 2.500 χλμ. θα έχει ολοκληρωθεί το 2014. Παράλληλα ένας Τούρκος μηχανικός σε πρόσφατη εμφάνισή του στο κρατικό κανάλι ΤRΤ δήλωσε ότι οι τουρκικοί πύραυλοι είναι πιο προηγμένοι από τους αντίστοιχους των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Οι εξελίξεις αυτές προκάλεσαν μία σειρά από εύλογα ερωτήματα. Το πρώτο είναι εναντίον τίνων σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθεί ένας πύραυλος με βεληνεκές 2.500 χλμ. και με βάση ποια στρατιωτική λογική; Οι συμβατικοί βαλλιστικοί πύραυλοι αυτού του βεληνεκούς στερούνται κατά κανόνα μεγάλης ακρίβειας, μπορούν να εντοπισθούν και να ανασχεθούν και επιπλέον έχουν μία μάλλον περιορισμένη πολεμική κεφαλή (περί τα 500 κιλά). Σε σύγκριση με ένα τέτοιο βλήμα, ένα αεροσκάφος F-16, για παράδειγμα, μπορεί να μεταφέρει όπλα πέντε και έξι φορές μεγαλύτερα από αυτό ενός πυραύλου με κεφαλή 500 κιλών και επιπλέον το αεροσκάφος ως οπλικό σύστημα είναι ένα πολύ πιο ευέλικτο πολεμικό μέσο. Τέτοιες επιλογές κάνουν κυρίως κράτη με κακόβουλες προθέσεις και χωρίς ισχυρή αεροπορία, με σκοπό κυρίως τη ρίψη χημικών ή βιολογικών όπλων. Για την Τουρκία, όμως, η οποία διαθέτει ισχυρή πολεμική αεροπορία, τέτοιες επιλογές είναι μάλλον ανεξήγητες, εάν δεν κρύβεται κάτι άλλο πίσω από αυτές. Σημειώνεται ακόμη ότι η Τουρκία έχει προσχωρήσει από το 1997 στη συμφωνία περί ελέγχου της πυραυλικής τεχνολογίας (MTCR-Missile Technology Control Regine), μία πρωτοβουλία των ΗΠΑ, Καναδά, Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Ιαπωνίας και Αγγλίας, η οποία αποσκοπούσε στον περιορισμό της διαδόσεως πυραύλων που είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν ως φορείς χημικών, βιολογικών και κυρίως πυρηνικών όπλων (σ.σ.: Η συμφωνία αποτρέπει την ανάπτυξη πυραύλων με κεφαλή 500 κιλών και βεληνεκές άνω των 300 χλμ.). Αυτή η συμφωνία απέτρεψε ή καθυστέρησε τα προγράμματα αρκετών χωρών στο παρελθόν. Τα μόνα προγράμματα που συνεχίστηκαν ήταν χωρών που απέβλεπαν ή αποβλέπουν στην απόκτηση πυρηνικών όπλων, όπως η Ινδία, το Πακιστάν, η Β. Κορέα και το Ιράν (και φυσικά και το Ισραήλ, το οποίο απέκτησε πυρηνικά όπλα πολύ πριν από τη συμφωνία ΜΤCR, η οποία έγινε το 1987). Εναντίον ποίων πόλεων; Σημειώνεται ότι όλες σχεδόν οι παραπάνω χώρες φρόντισαν να αναπτύξουν πυραύλους με βεληνεκές περί ή άνω των 1.000 χλμ., με το Ιράν να έχει την ικανότητα κατασκευής πυραύλων όπως ο Shahab-3 (βεληνεκούς 1.300 χλμ.) Στην περίπτωση της Τουρκίας, η απόφαση να αναπτύξει πυραύλους με βεληνεκές 2.500 χλμ. προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση. Αν με κέντρο την Τουρκία σχεδιάσει κανείς έναν κύκλο με ακτίνα 2.500 χλμ., μερικές από τις πόλεις που θα περιλαμβάνονται είναι οι εξής: Αθήνα, Ρώμη, Παρίσι, Λονδίνο, Μόσχα, Αμστερνταμ, Βαρκελώνη, Βερολίνο, Βηρυτός κ.ά. Και το ερώτημα που ανεφέρθη ήδη παραπάνω είναι απλό: Εναντίον ποίων πόλεων πρόκειται να χρησιμοποιηθούν, και δη από μία χώρα η ασφάλεια της οποίας είναι εγγυημένη και καλύπτεται πλήρως από το ΝΑΤΟ; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι εύλογη και σίγουρα δεν είναι άγνωστη. Η Τουρκία έχει κρυφό πυρηνικό πρόγραμμα, στο οποίο έχει πλειστάκις αναφερθεί στο παρελθόν ο συντάκτης αυτής της στήλης με συγκεκριμένα στοιχεία, γεγονός που είναι γνωστό και στις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες. Το αν δεν γίνεται λόγος γι' αυτό ή γιατί δεν ασχολείται κανείς με ένα θέμα αυτής της σοβαρότητας, είναι βέβαια άλλη υπόθεση. Άπειρα στοιχεία για πυρηνικό πρόγραμμα Τα στοιχεία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τουρκίας είναι άπειρα, όσον δε αφορά τις προθέσεις της ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ερντογάν σε προ έτους περίπου δηλώσεις του ανεφέρθη ανοιχτά για το δικαίωμα της Τουρκίας να έχει πυρηνικά όπλα. Το πρόγραμμα αυτό, που ξεκίνησε στη δεκαετία του 1980, έχει πλέον ωριμάσει, κατά την άποψή μας είναι εντός των τεχνολογικών δυνατοτήτων των Τούρκων, μέτρο της προόδου του είναι η πορεία αναπτύξεως των πυραύλων-φορέων, η δε απόκτηση πυρηνικών όπλων συνάδει πλήρως με τη φιλόδοξη πολιτική της σημερινής Τουρκίας.