Στα έργα αυτά, τον πρώτο ρόλο δεν έχει η γεύση, αλλά η εικόνα και η φαντασία. Εδώ, τα καθημερινά τρόφιμα χτίζουν ολόκληρους κόσμους και συνθέτουν εντυπωσιακά τοπία.
Παρατηρώντας τις εικόνες, θα δούμε σταλαχτίτες από καρότα, θάλασσες από σολομό, δάση από σέλινο και φρουτένια αερόστατα!
Δεν γνωρίζουμε αν το κίνητρο για αυτό το είδος τέχνης υπήρξε η αγάπη του φωτογράφου για το φαγητό, αυτό, όμως, που μας κάνει να σκεφτόμαστε είναι ότι δεν ερμηνεύονται όλα τα πράγματα με μια μονοδιάστατη λογική και ότι ο καθένας από εμάς, χρησιμοποιώντας τα δικά του εργαλεία φαντασίας, μπορεί να δώσει περιεχόμενο και ζωή σε απλά στοιχεία της καθημερινότητας...
