Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία. Πολλοί το είπαν, ένας όμως αποφάσισε να τα… ξεφορτωθεί, για να ζήσει «πραγματικά ευτυχισμένος», όπως τουλάχιστον υποστηρίζει ο ίδιος!
Πρόκειται για έναν 49χρονο Αυστριακό εκατομμυριούχο επιχειρηματία, ονόματι Καρλ Ράμπεντερ, ο οποίος προσέφερε όλα τα πλούτη και τα υπάρχοντα του σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη, αφού ο ίδιος επέλεξε για τον εαυτό του μια λιτή πλην όμως αληθινή ζωή! Τώρα εργάζεται ως σύμβουλος επιχειρήσεων και ζει με 1.200 ευρώ τον μήνα!!!
Ο κ. Ράμπεντερ στα 32 του είχε τα πάντα: Μια βιοτεχνία ειδών χειροτεχνίας και οικιακής διακόσμησης που απασχολούσε 400 υπαλλήλους, μια έπαυλη στους πρόποδες των Άλπεων, λιμουζίνες, έξι ιστιοφόρα σκάφη. Μέχρι και ιδιωτικό αεροπλάνο!
Το 2009 όμως έγινε κάτι που του άλλαξε την ζωή: Ένα ταξίδι στην Χαβάη.
Ο μέχρι πρότινος εκατομμυριούχος ξόδεψε «όσα μπορούν να ξοδέψουν κάποιοι που δεν ξέρουν τι έχουν» στο πολυτελέστατο ταξίδι του στην Χαβάη. Όμως δεν ένιωθε ο εαυτός του: «Ένιωθα ότι αυτά που βίωνα δεν ήταν αληθινά. Έμοιαζαν με ψευδαίσθηση και εγώ δεν ήμουν παρά ένας ηθοποιός», εξήγησε σε συνέντευξή του στην Telegraph…
«Θέλω στο τέλος να μην μου μείνει τίποτα»
«Θέλω στο τέλος να μην μου μείνει τίποτα»:Με αυτή την ατάκα ο κ. Ράμπεντερ ξεκίνησε την «διαδικτυακή λοταρία», βάζοντας ως «έπαθλο» των λαχνών που πουλούσε την… βίλα του στο Τιρόλο.
Η τιμή αγοράς ενός λαχνού ήταν 99 ευρώ και η ημερομηνία λήξης η 28η Μαρτίου του 2010. Η κλήρωση έγινε και μια τυχερή από την Βαυαρία απολαμβάνει τώρα την ηρεμία της superlux βίλας.
Ο ίδιος με τα χρήματα που συγκέντρωσε από τα υπάρχοντα του ίδρυσε μια τράπεζα για τους φτωχούς του Τρίτου Κόσμου και της Λατινικής Αμερικής, ώστε να μπορούν να δανείζονται οι φτωχοί με ευνοϊκότερους όρους.
Ζει σε λυόμενο
«Το χρήμα είναι αντιπαραγωγικό. Τα υλικά αγαθά δεν παίζουν τον παραμικρό ρόλο. Παλαιότερα προσπαθούσα σαν σκλάβος να αποκτήσω πράγματα, τα οποία όχι μόνο δεν είχα ανάγκη, αλλά πραγματικά δεν τα ήθελα», τονίζει, εξηγώντας ότι προέρχεται από μια πολύ φτωχή οικογένεια που εργαζόταν σκληρά για να επιβιώσει.
Πλέον ζει σε λυόμενο, δίπλα στην φύση. Αυτό τον αποζημιώνει. Του δίνει, όπως λέει ο ίδιος «μια απαράμιλλη ρεαλιστική αίσθηση ευεξίας και αληθινής ευτυχίας… Ένιωθα επί 20 χρόνια ότι η ζωή αυτή δεν μου πήγαινε».
Τώρα είναι παράδειγμα προς μίμηση ή μήπως υπερβολή; Όπως νιώθει κανείς...
