Ο γαμπρός , ετών 70 + , και η νύφη , ετών 25 , μπαίνουν στο ξενοδοχείο για να περάσουν τον μήνα του μέλιτος ...
Δεδομένης της διαφοράς στην ηλικία , όλοι στο προσωπικό του ξενοδοχείου
σκέφτηκαν το προφανές ( ... ναι , αυτό που σκεφτήκατε και εσείς ... όχι
ο έρωτας , το άλλο ... ) Λοιπόν φαντάζεστε την έκπληξη όλων το άλλο
πρωί : Ο γαμπρός κατεβαίνει κατά τις 8 το πρωί , με ένα τεράστιο
χαμόγελο στο πρόσωπό του , γεμάτος αυτοπεποίθηση και φοβερά ευδιάθετος .
Καταβροχθίζει μερικές φέτες ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα , αυγά ,
μπέικον κλπ κλπ και όταν τελειώνει κατευθύνεται στο σαλόνι του
ξενοδοχείου για το πρωινό του πούρο ... Η νύφη κατεβαίνει κατά τις 9 ...
Όταν λέμε κατεβαίνει , σέρνεται η κοπέλα ,
παραπατάει , παραμιλάει
...Τέλος πάντων , φτάνει στην σερβιτόρα : " Ένα καφέ ... " , ψελλίζει , "
... σκέτο και δυνατό ... " .Πηγαίνει όπως - όπως σε ένα
τραπέζι και σωριάζεται ... Η σερβιτόρα , έκπληκτη , πηγαίνει τον καφέ στην νύφη . Φεύγοντας όμως δεν κρατιέται ...
-
" Με συγχωρείς , κοπέλα μου ... Δεν μπορώ να το χωνέψω όμως : Πώς εσύ ,
νέα κοπέλα , είσαι σε τέτοιο χάλι μετά την πρώτη νύχτα του γάμου με
έναν γέρο που ξέχασε να πεθάνει ; "
- " Ο αλήτης ! Ο απατεώνας ! Με
ξεγέλασε ...Τόσο καιρό μου έλεγε ότι κάνει οικονομίες εδώ και 50 χρόνια
... Εγώ νόμιζα ότι εννοούσε χρήματα ..."
