Είναι οι δάσκαλοι που έκαναν την αλληλεγγύη μάθημα στα σχολεία του Κερατσινίου και του Περάματος. Για αυτούς η αγάπη για τον πλησίον δεν είναι απλώς μία θεωρητική έννοια, αλλά αυτό που τους ενώνει.
Είναι το «όπλο» τους για να νικήσουν την πείνα και τα όσα άσχημα φέρνει. Μια επιτροπή από εκπαιδευτικούς έγινε γροθιά για να παλέψει τη δυστυχία. Βρίσκει πού και ποιοι έχουν ανάγκη και τείνει χέρι βοηθείας. Συγκεντρώνει ό,τι είναι απαραίτητο για να στηρίξει τις ζωές των μικρών μαθητών που πολλές φορές πηγαίνουν χωρίς κολατσιό και παραμένουν νηστικοί όλη την ημέρα. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί μαθαίνουν στα παιδιά να ζουν το ένα για το άλλο.
«Η φτώχεια έχει προχωρήσει πάρα πολύ στην περιοχή μας. Η κατάσταση πλέον είναι πάρα πολύ δύσκολη. Υπάρχει θέμα φαγητού για τα παιδιά και κάθε ημέρα αυτή η κατάσταση χειροτερεύει. Τα παιδιά δεν έχουν πλέον μια τακτική καθημερινή σίτιση. Εχουν έρθει μαθητές με επιστολή γονέα προς τον δάσκαλο ή τον καθηγητή τους, που μας ζητεί εμπιστευτικά να δώσουμε στο παιδί τους δέκα ευρώ ή να του προσφέρουμε μεσημεριανό, με την υπόσχεση να τα επιστρέψουν μόλις πάρουν το επίδομα της πρόνοιας» λέει ο κ. Σταύρος Καλλώνης, δάσκαλος του 8ου Δημοτικού Σχολείου Περάματος και πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Κερατσινίου-Περάματος «Νίκος Πλουμίδης».
Στο Πέραμα και το Κερατσίνι η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο. «Ξεπερνάει το 30%» μας λέει ο κ. Καλλώνης. «Σήμερα είναι πολλοί αυτοί που διατρέφονται καθημερινά από συσσίτια εκκλησιών και δήμων» προσθέτει.
Οι περιπτώσεις ανέργων όπως η Ευγενία, που έχει δύο πτυχία, ένα μεταπτυχιακό και δύο χρόνια ανεργίας, είναι ενδεικτική του τι συμβαίνει στο Πέραμα. Η Ευγενία ζει με τους γονείς της, όπως και τα τρία μικρότερα αδέρφια της. «Αν δεν υπήρχε οικονομική στήριξη από τους γονείς μου, δεν ξέρω τι θα έκανα» λέει. Ομως ακόμη και αυτό το «σωσίβιο» αρχίζει να ξεφουσκώνει: «Ο πατέρας μου και ο αδερφός μου εργάζονται στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Εδώ και δύο χρόνια με το στανιό κάνουν μερικά μεροκάματα».
Σύμφωνα με μέλη του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, τα ποσοστά ανεργίας στη Ζώνη φτάνουν το 90%-95%, οδηγώντας σε απόγνωση τους περίπου 4.500 εργαζομένους της αλλά και τις οικογένειές τους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
«Το κομμάτι της αλληλεγγύης είχε μπει πολύ νωρίτερα στις δομές της εκπαίδευσης και στο Πέραμα και το Κερατσίνι, και σε άλλους δήμους της Αττικής. Εκεί λοιπόν όπου εντοπίζονται τέτοια φαινόμενα επιβίωσης, μέσα από ένα δίκτυο αλληλεγγύης που έχει στηθεί, προσπαθούμε να ενισχύσουμε αυτά τα παιδιά υλικά, ψυχολογικά και ηθικά. Να μοιραστούμε το πρόβλημα μέσα από διαδικασίες, οι οποίες φυσικά δεν προσβάλλουν την προσωπικότητα του παιδιού και δεν το κάνουν να νιώθει αμήχανα απέναντι σε άλλα παιδιά» επισημαίνει ο κ. Καλλώνης.
Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Κερατσινίου-Περάματος «Νίκος Πλουμίδης» έχει μακρά θητεία. «Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, η συλλογική μας αντίσταση, η δύναμή μας» δηλώνουν. Ηταν από τους πρωτοστάτες στην κίνηση «Ενα σχολείο για τη Γάζα» που κατάφερε μια μικρή ρωγμή στον φονικό αποκλεισμό από το ισραηλινό κράτος στην Παλαιστίνη. Εχει δημιουργήσει Τράπεζα Αίματος και πρόσφατα προσέφερε σαράντα κούτες τρόφιμα στους απεργούς της Χαλυβουργίας, ενώ συνεισφέρει στο κοινωνικό παντοπωλείο μαζί με τους συλλόγους γονέων περιοχών που πλήττονται περισσότερο από το κύμα της οικονομικής κρίσης.
«Συλλέγονται συστηματικά τρόφιμα από γονείς και δασκάλους των σχολείων, με τα οποία εφοδιάζονται όσοι τα έχουν ανάγκη. Και παρά τη γενικευμένη οικονομική δυσπραγία, όλοι προσφέρουν από το υστέρημά τους σε εκείνον που τον βρήκε πρώτο η μπόρα. Μάλιστα, εν όψει Χριστουγέννων προετοιμάζουμε μεγάλο ανταλλακτικό παζάρι με τρόφιμα, ρούχα, βιβλία και παιχνίδια. Παράλληλα, έχουμε έρθει σε συνεννόηση με φαρμακεία και γιατρούς της περιοχής προκειμένου να αναλάβουν ορισμένους ασθενείς μαθητές, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται δραματικά» λέει ο δάσκαλος της έκτης στο 5ο Δημοτικό Κερατσινίου Στέλιος Φωκιανός και μέλος του συλλόγου.
Στο Κερατσίνι και το Πέραμα, καθώς φαίνεται, υπάρχει ακόμα η γειτονιά μιας παλιάς εποχής, όταν οι αυλές μοσχομύριζαν αγιόκλημα. Οπως παρατηρεί ο κ. Φωκιανός: «Οι κοινωνίες εδώ ήταν ανέκαθεν συμμετοχικές, ενώ η πλειονότητα των εκπαιδευτικών μένει εδώ και αυτό, αν μη τι άλλο, σώζει στις μέρες μας. Είναι μεγάλη επιτυχία που σπάσαμε το ταμπού της ελεημοσύνης. Δίνουμε στα παιδιά μαθήματα αλληλεγγύης, σήμερα στηρίζουμε τον έναν, αύριο τον διπλανό του, έτσι μόνο μπορούμε να επιβιώσουμε».
«Να μη στερηθούν τη χαρά του πάρτι γενεθλίων»
Η σχολική κοινότητα «αναλαμβάνει» κάποιες φορές και τα γενέθλια πολλών παιδιών προκειμένου να μη στερηθούν αυτήν τη χαρά: «Στόχος μας είναι να διατηρήσουμε την κανονικότητα εντός του σχολείου» υπογραμμίζει η δασκάλα της τρίτης του 5ου Δημοτικού Κερατσινίου Ολγα Δαράκη: «Τη στιγμή που το σύμπαν γύρω μας καταρρέει, είναι σημαντικό κάποια πράγματα να παραμένουν σταθερά. Τα παιδιά μας νιώθουν άνετα στο σχολείο, γι' αυτό και εκφράζονται ελεύθερα».
Να σημειώσουμε ότι στο τμήμα της, όπως εξηγεί η ίδια, από τους δεκαεπτά μαθητές, οι τέσσερις ανήκουν σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν από την έναρξη της χρονιάς οξύ βιοποριστικό πρόβλημα. «Η μία μαμά, μάλιστα, εργαζόμενη μεν, αλλά απλήρωτη για μήνες, σκεφτόταν να βάλει τα παιδιά της σε ίδρυμα μόνο και μόνο για να σιτίζονται» αναφέρει χαρακτηριστικά.
πηγη:Espressonews.gr
