Τότε αναλαμβάνουν δράση οι «μητέρες ανάγκης», προσφέροντας με την ψυχή τους τη φροντίδα, την αγκαλιά και την αγάπη που τόσο πολύ χρειάζονται τα νεογέννητα...
Πάνω από 70 περιστατικά εγκατάλειψης βρεφών σημειώνονται ετησίως, σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Το ίδρυμα Μητέρα φιλοξενεί σήμερα 77 παιδιά. Στο νοσοκομείο της Νίκαιας παραμένουν στα αζήτητα τρία βρέφη, όπως με ενημέρωσε ο κ. Κώστας Γιαννόπουλος από το Χαμόγελο Του Παιδιού.
Στο μαιευτήριο «Ελενα Βενιζέλου» τα εγκαταλειμμένα βρέφη φτάνουν φέτος τα δώδεκα: «Δεν είναι φαινόμενο των καιρών και της οικονομικής συγκυρίας, αλλά πάρα πολύ παλιό» λέει στην «Espresso της Κυριακής» ο κ. Νικόλαος Φαλδαμής, διοικητής του «Ελενα» και προσθέτει: «Τρεις είναι οι περιπτώσεις που αποφασίζει μια μητέρα να αφήσει το παιδί της.
1) Της η μητέρα δηλώνει ότι δεν επιθυμεί να έχει την επιμέλεια του παιδιού ή την ανατροφή του. Συνήθως αυτές δεν έχουν την οικονομική ευρωστία ή πιστεύουν ότι δεν θα τα καταφέρουν.
2) Της διαπιστώνουμε εμείς ότι η μητέρα δεν έχει την ικανότητα να μεγαλώσει ένα παιδί. Της μόνον η ίδια αλλά ακόμη και το οικογενειακό περιβάλλον της. Συνήθως αυτές οι γυναίκες είναι ναρκομανείς ή από κάποιες κοινωνικές ομάδες που έχουν προβλήματα. Αυτό της δίνει τη δυνατότητα, έπειτα από μια μεγάλη έρευνα σε συνεργασία με της γιατρούς και τον εισαγγελέα ανηλίκων, να κρατήσουμε εμείς το παιδί για όσο χρειάζεται. Φροντίζουμε της να μεταφερθεί σε ένα άλλο από τα ιδρύματα κοινωνικής φροντίδας που είναι αρμόδια και υπεύθυνα να κάνουν υιοθεσίες: το Μητέρα, το Αγιος Στυλιανός και το Πεντέλης. 3) Της μια μητέρα για της δικούς της λόγους φεύγει στα κρυφά από το νοσοκομείο. Συνήθως είναι μητέρες αλλοδαπές. Και σε αυτές της περιπτώσεις ψάχνουμε να βρούμε μέσα από όσα στοιχεία έχουμε από την εισαγωγή της στο νοσοκομείο, συχνά δίνουν ψεύτικα, την ίδια ή το άμεσο περιβάλλον της, τον φυσικό πατέρα προκειμένου να αντιμετωπίσουμε το συγκεκριμένο γεγονός».
- Μια μάνα έχει την ευλογία να γεννά τη ζωή και να την οδηγεί στην τελειότητα. Γίνεται ασπίδα για να προστατεύσει τα παιδιά της. Πώς μπορεί αυτή η μάνα να τα εγκαταλείπει;
Δεν πρόκειται για εγκατάλειψη. Η λέξη «εγκατάλειψη» είναι λίγο βαριά. Αν οι μητέρες ήξεραν πραγματικά ότι τα αφήνουν αβοήθητα, πιθανόν να μην τα εγκατέλειπαν. Και αυτό το λέω γιατί δεν τα εγκαταλείπουν στον δρόμο. Τα αφήνουν σε έναν ασφαλή, «φυσικό χώρο», στον οποίο έχουν εμπιστοσύνη. Ξέρουν ότι το μωρό τους θα το περιθάλψουν εδώ με τον καλύτερο τρόπο, με τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή και αγάπη οι μαίες και οι νοσηλεύτριες, όλοι μας. Αρα δεν το εγκαταλείπουν! Αυτό από τη μια μεριά τους δίνει μια συγχώρηση και από την άλλη βοηθάει, γιατί πραγματικά τα παιδιά εδώ έχουν τη φροντίδα που χρειάζονται!
Τα βρέφη «μπαίνουν» στη μεθαδόνη
Στο «Ελενα Βενιζέλου» έχουν δημιουργήσει τις απαραίτητες υποδομές για να υποδεχθούν αυτά τα μικρά αθώα πλάσματα. Στην πτέρυγα νεογνών η κ. Μαριάνθη Νικολοπούλου, η κοινωνική λειτουργός του τμήματος, στέκεται δίπλα στις γυναίκες αυτές, οι οποίες τη θεωρούν αδελφή τους, και φροντίζει να βρουν την περιποίηση που χρειάζονται τα δώδεκα βρέφη και να μη στερηθούν τα πρώτα τους αγγίγματα: «Τα τελευταία δύο χρόνια και ειδικά φέτος έχουν αυξηθεί πάρα πολύ οι εισαγωγές εγκύων που είναι χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Αυτό είναι κάτι που μας προβληματίζει ιδιαίτερα».
- Σε αυτές ούτως ή άλλως δεν επιτρέπετε να κρατήσουν τα παιδιά τους...
Εδώ το βλέπουμε κατά περίπτωση. Δεν υπάρχει κανόνας ούτε νόμος που θα μπορούσε να στερήσει το παιδί κάποιας χρήστριας. Ομως το θέμα είναι ότι μια χρήστης μπαίνει στη διαδικασία της παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς, ψάχνει να βρει τις ουσίες της, φεύγει από την οικογένειά της, συχνά το παιδί που έχει φέρει στον κόσμο δεν της είναι επιθυμητό. Σε αυτές τις περιπτώσεις ελέγχουμε με τη βοήθεια της Εισαγγελίας Ανηλίκων το άμεσο οικογενειακό της περιβάλλον και αναζητούμε την καλύτερη λύση για το μωράκι και την ίδια, εφόσον θέλει να κρατήσει το παιδί της. Πάντα όλες οι χρήστριες ζητάνε τα παιδιά τους, θέλουν να τα πάρουν, αλλά δυστυχώς δεν κάνουν και την ανάλογη προσπάθεια να απεξαρτηθούν ή να μπουν στο πρόγραμμα της μεθαδόνης. Ομως συνήθως το παιδί φεύγει από την οικογένεια, γιατί η οικογένεια δεν είναι κατάλληλη, είναι επικίνδυνη! Και όπως καταλαβαίνετε, μας ενδιαφέρει πρωτίστως το συμφέρον του παιδιού.
- Πιστεύετε ότι σε αυτές τις γυναίκες λείπει το μητρικό ένστικτο;
Το μητρικό ένστικτο το έχουμε κατ’ εικόνα της οικογένειάς μας και κατ’ εικόνα της ζωής μας. Στη συνέχεια αυτό έρχεται με διάφορες φάσεις ζωής, είτε με τον μητρικό θηλασμό είτε με τον σύζυγό μας, που μας αγκαλιάζει με τρυφερότητα, είτε από τη μητέρα μας που στέκεται δίπλα μας, με το να είμαστε καλά στην υγεία μας. Αν όλα αυτά δεν υπάρχουν, δεν υπάρχει μητρικό ένστικτο!
ΣΤΕΡΗΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ
Δεν φανταζόμουν ότι το «σαράκι» των ουσιών σκοτώνει και τη μητρότητα. Το συγκλονιστικότερο όμως είναι ότι αυτά τα βρέφη μπαίνουν στη μεθαδόνη για να μην έχουν στερητικό σύνδρομο, όπως μας είπε η κυρία Νικολοπούλου: «Στην αρχή παρουσιάζουν μυϊκούς σπασμούς, προβλήματα αναπνοής, διαταραχές ύπνου και διατροφής, λόξιγκα, εμετούς και διάρροια που μπορεί να επιμένουν για μήνες. Μπορεί να έχουν ηπατίτιδα, αφού οι μητέρες τους είναι φορείς του ιού, και AIDS. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να μένουν σε ένα περιβάλλον σαν του νοσοκομείου, προκειμένου να ολοκληρωθεί και η ιατρική φροντίδα τους μέχρις ότου οι μητέρες ή κάποιος βρεθεί να τα πάρει ή να υιοθετηθούν. Πάντως, εδώ γίνεται από την αρχή έως το τέλος κάθε προσπάθεια για το καλύτερο για τους έξι ή επτά μήνες παραμονής του μωρού. Εκείνο που νομίζω ότι πρέπει να αλλάξει είναι οι όροι και το πρακτικό των υιοθεσιών. Να γίνονται γρηγορότερα για να μπορούν να φεύγουν νωρίτερα τα μωράκια και να βρίσκουν μια οικογένεια».
«Η έκτρωση είναι εγκληματική ενέργεια»
Η κυρία Ζωή είναι μαία. Βρίσκεται στη μονάδα νεογνών του μαιευτηρίου «Ελενα» εδώ και τέσσερα χρόνια. Είναι μια από τις «μητέρες ανάγκης» που φροντίζουν αυτά τα μωρά.
«Υπάρχουν μητέρες που επισκέπτονται τακτικά τα μωρά τους. Ισως αυτά να τα πάρουν κάποια στιγμή» λέει και συνεχίζει: «Αυτό που ζούμε εδώ μας πονάει. Θέλει πολλή δύναμη για να το αντέξεις. Στην πλειονότητά τους αυτές οι γυναίκες έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, επίσης είναι άνεργες και συχνά μόνες τους. Τις περισσότερες φορές έφτασαν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί απλώς γιατί δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν έκτρωση. Και η έκτρωση όμως είναι εγκληματική ενέργεια. Σκοτώνεις μια ζωή!».
«Αλλες φοβούνται να γυρίσουν στην πατρίδα τους έχοντας στην αγκαλιά ένα μωρό. Στη Γεωργία, για παράδειγμα, αυτό δεν επιτρέπεται. Ομως η Αφγανή που έρχεται ταλαιπωρημένη μέσα σε μια βάρκα, το κρατάει και βρίσκει τρόπους να το ζήσει κάνοντας ακόμη και επαιτεία» συμπληρώνει η Μαριάνθη Νικολοπούλου, κοινωνική λειτουργός.
Ωστόσο, μπορεί ο απρόσωπος θάλαμος να αναπληρώσει τη θαλπωρή της οικογενειακής στέγης; «Μια “μητέρα ανάγκης”, μαία ή νοσηλεύτρια φροντίζει τέσσερα βρέφη. Είναι η αποκλειστική τους μέχρι να φύγουν από το μαιευτήριο. Μαθαίνουν μαζί της πώς είναι η γυναικεία φωνή, το χάδι, η αγκαλιά. Είναι σίγουρα ότι θα θηλάσουν όταν πεινάνε και αισθάνονται ικανοποιημένα όταν μένουν καθαρά και αλλαγμένα. Τα άλλα θα έρθουν πολύ πιο μετά στη ζωή τους» λέει η κυρία Βιβή Σγούμπου, προϊσταμένη του τμήματος.
Μητρικό γάλα από εθελόντριες
Στο μαιευτήριο «Ελενα Βενιζέλου» ενθαρρύνουν τον μητρικό θηλασμό και χάρη στην τράπεζα μητρικού γάλακτος που υπάρχει, όσα βρέφη στερούνται τη φυσική φροντίδα της μητέρας τους τρέφονται από εθελόντριες.
πηγη:Espressonews.gr
