Πρόκειται για μια πρόταση, η οποία έχει ήδη διχάσει τον άξονα Γερμανίας – Γαλλίας με την πρώτη να τάσσεται προς το παρόν με απόλυτο τρόπο κατά της υιοθέτησής της από το φόβο του πληθωρισμού, που εξελίσσεται σε εμμονή για τους Γερμανούς από τα χρόνια του μεσοπολέμου.
Αντιθέτως, οι Γάλλοι το συζητούν ανοικτά και είναι έτοιμοι να δουν και όλες τις εναλλακτικές του, εφόσον κάτι τέτοιο κρίνεται σκόπιμο.
Στην Αθήνα, πάλι, μπορεί να συμμετέχουν στο διάλογο που εξελίσσεται στο παρασκήνιο, λόγω της δυσχερούς θέσης στην οποία βρισκόμαστε ως χώρα, όμως, οι απόψεις που εκφράζονται παρακολουθούνται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Ημιεπισήμως, η θέση της Ελλάδας είναι υπέρ αυτής της εξέλιξης, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει την οριστική λύση – υπό προϋποθέσεις– της πρωτοφανούς κρίσης χρέους που μαστίζει ολόκληρη τη γηραιά ήπειρο και την απειλεί με οικονομικό αφανισμό.
Όπως πάντως σημειώνουν αρμόδιοι παράγοντες στην ελληνική πρωτεύουσα, «για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει πρώτα να πεισθούν οι Γερμανοί και μετά να αλλάξει η συνθήκη του Μάαστριχτ».
