Αυτό έκρινε η Ποινική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (απόφαση 2/2011) και απέρριψε αίτηση του εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Άρτας, με την οποία ζητούσε να αναιρεθεί απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Άρτας που έκρινε ότι παραγράφηκε λόγω παρέλευσης πενταετίας το αδίκημα της καθυστέρησης καταβολής χρεών προς το Δημόσιο.
Η μη καταβολή βεβαιωμένων χρεών προς το Δημόσιο και τα Τελωνεία επιφέρει ποινή φυλάκισης από τέσσερις μήνες έως ένα έτος, ανάλογα με το ύψος της ληξιπρόθεσμης οφειλής και των τόκων που θα επιβληθούν.
Όπως σημειώνουν οι αρεοπαγίτες, για το χρόνο έναρξης της παραγραφής των οφειλών προς το Δημόσιο και τα Τελωνεία ισχύουν οι κοινές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα (άρθρα 111 έως 113).
Ειδικότερα, το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Άρτας το 2010 έκρινε ότι το χρέος των 3,9 εκατομμυρίων ευρώ προς το Δημόσιο, το οποίο βεβαιώθηκε στις 28/2/2003 και έγινε απαιτητό στις 28/6/2003 (σ.σ.: σύμφωνα με τον Ν. 1882/1990 ως χρόνος τέλεση του αδικήματος της οφειλής χρεών προς το Δημόσιο εκλαμβάνεται η 28/6/2003), κατέστη ληξιπρόθεσμο εφόσον το κλητήριο θέσπισμα για την διωκόμενη αξιόποινη πράξη της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο επιδόθηκε στον οφειλέτη και παράλληλα κατηγορούμενο στις 21/7/2009. Δηλαδή μετά την παρέλευση πενταετίας, με συνέπεια να έχει υποπέσει σε πενταετή παραγραφή.
Έτσι, έπαυσε οριστικά η ασκηθείσα σε βάρος του οφειλέτη ποινική δίωξη, λόγω εξαλείψεως του αξιόποινου συνεπεία της παραγραφής.
Και όλα αυτά, σημειώνεται στην αρεοπαγιτική απόφαση, ανεξάρτητα αν το αδίκημα τελέσθηκε υπό την ισχύ του πλέγματος των διατάξεων των νόμων που αφορούν την περιστολή της φοροδιαφυγής, καθώς για το ζήτημα της παραγραφής ισχύουν οι κοινές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα.
