ΠΗΓΗ ethnos.gr
Η ελληνική κοινωνία, κατακερματισμένη και ανυπεράσπιστη, βρίσκεται ενώπιον μεγάλων διλημμάτων. Αυτά αφορούν την ανοχή σε ένα πολιτικό σύστημα παρασιτικού χαρακτήρα, την προάσπιση των δημοκρατικών θεσμών, τα αιτήματα για αλλαγή εθνικού προσανατολισμού και την επόμενη μέρα της κρίσης.
Ο ελληνικός λαός βρίσκεται στην κλίνη του Προκρούστη, με τα κοινωνικά προβλήματα να έχουν εκλάβει τρομακτικές διαστάσεις. Με την υπογραφή του Μνημονίου δεξαμενές σκέψεις ανά τον κόσμο είχαν προβλέψει ότι η εφαρμογή μέτρων ασύμμετρης λιτότητας θα οδηγούσε τη χώρα σε συνθήκες πρωτόγνωρης πολιτικής αστάθειας, κοινωνικής έκρηξης και πιθανότητα σε εμφύλιο πόλεμο. Πολλοί τότε, μεταξύ αυτών και ο γράφων, είχαμε εκλάβει αυτήν την πρόβλεψη ως μία προσπάθεια εκφοβισμού ηγεσίας και πολιτών. Δυστυχώς η κλιμάκωση των μέτρων λιτότητας και η ανικανότητα της ηγεσίας να προασπιστεί τη συνταγματική τάξη της χώρας έναντι ενός δυτικο-ευρωπαϊκού κοινού που αρέσκεται να μιλά για αξίες, να απαιτήσει την εφαρμογή ενός βιώσιμου κοινωνικά και οικονομικά σχεδίου αναδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας και το μέλλον της χώρας εντός της ευρωζώνης οδηγεί την Ελλάδα στην καταστροφή.
Η ανευθυνότητα, το μικρό πολιτικό ανάστημα των εκπροσώπων μας στο «μετα-μοντέρνο» και κοσμοπολίτικο ελληνικό κοινοβούλιο μας έχουν οδηγήσει περισσότερο από ποτέ κοντά στο χάος. Όλα αυτά τη στιγμή που ηγεσίες – κανίβαλοι στην ΕΕ αναζητούν νομικούς τρόπους να μας αποβάλλουν από την ευρωζώνη και αν είναι θεσμικά εφικτό και από την ΕΕ. Η «ευρωπαϊκή οικογένεια» ασελγεί σε βάρος του αδύναμου μέλους της, το σπρώχνει στην καταστροφή και προετοιμάζει τη θεσμική θανατηφόρα ένεση προκειμένου να παραδειγματίσει τους προβληματικούς εταίρους. Κάποιοι ετοιμάζουν το θεσμικό κρεματόριο αποβολής από την ΕΕ.
Η απάντηση της ελληνικής ηγεσίας σε αυτή την εγκληματική συμπεριφορά των ευρωπαϊκών ηγεσιών ήταν η συνολική αποδόμηση του κοινωνικού ιστού και ο κοινωνικούς αυτοματισμός. Ο πρωθυπουργός καταδίκασε τις προσπάθειες διχασμού εντός της χώρας τη στιγμή που η κυβέρνηση του επένδυσε στη βαλκανοποίηση του κοινωνικού ιστού. Ο κατακερματισμός της κοινωνίας αποτέλεσε συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης η οποία απεδέχθη τους ισοπεδωτικούς όρους βίαιης κινεζοποίησης του κοινωνικού ιστού. Οι τάσεις κανιβαλισμού που επιμελώς καλλιέργησε και ενίσχυσε η ελληνική ηγεσία αποτέλεσαν μία βαλβίδα διαφυγής των εσωτερικών πιέσεων από τη λήψη άδικων, οριζόντιων μέτρων. Δυστυχώς ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας επιδοκίμασε τις πρακτικές κοινωνικού κανιβαλισμού. Δεν μπόρεσε να αντιληφθεί την παγίδα και την απειλή για την κοινωνική συνοχή. Ουσιαστικά ο κοινωνικός αυτοματισμός ενίσχυσε το «εγώ» έναντι του «εμείς», μία παραμορφωτική εγωκεντρική αντίληψη που συνετέλεσε στη μείωση των αντανακλαστικών μας ως πολίτες. Το «εγώ» μας από-κοινωνικοποιεί, ενώ το «εμείς», θεμελιώδες συστατικό επίδειξης αλληλεγγύης, μας κοινωνικοποιεί δημιουργώντας ένα κοινό μέτωπο στον αγώνα εθνικής επιβίωσης.
Το δίλημμα που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι αν ο κοινωνικός ιστός θα διαρραγεί οριστικά από εξωγενείς παράγοντες ή αν οι ίδιοι οι πολίτες, ατομικά και συλλογικά, θα λειτουργήσουμε ως συστημικά μέσα, μηχανισμοί απόσβεσης των παρενεργειών μίας αδιέξοδης πολιτικής λιτότητας. Η συλλογική και ατομική ικανότητα κοινωνικής αυτορρύθμισης θα αποτελέσει προσδιοριστική παράμετρο της προσπάθειας μας να επιβιώσουμε σε ένα εχθρικό διεθνές περιβάλλον. Αυτό είναι απαραίτητο μέχρι την εμφάνιση μίας ηγεσίας που θα εμπνεύσει, καθοδηγήσει, κατανείμει δίκαια τα βάρη της προσαρμογής και κυρίως μίας ηγεσίας που θα αποφασίσει να προασπιστεί το δικαίωμα επιβίωσης των Ελλήνων, καταγγέλλοντας το επιφαινόμενο των πολυδιαφημισμένων και άνευ ουσίας ευρωπαϊκών αξιών.
*Επίκουρος Καθηγητής- Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Πηγή: thinkfree.gr
