Ο 58χρονος Γουέστ δηλώνει ταυτόχρονα θαυµαστής του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και της σοσιαλιστικής σκέψης. Συµµετέχει στο κίνηµα για τα πολιτικά δικαιώµατα στις ΗΠΑ έχοντας µεγαλώσει στην ταραχώδη δεκαετία του 1960. Μέσω της ακτιβιστικής δράσης του και του συγγραφικού έργου του, το οποίο επικεντρώνεται σε φυλετικά και ταξικά ζητήµατα, ζητήµατα ηθικής και φιλοσοφίας της θρησκείας, έχει συµβάλει καθοριστικά στη διαµόρφωση της αµερικανικής προοδευτικής σκέψης των τελευταίων δεκαετιών.
Ο ίδιος υπήρξε ένθερµος υποστηρικτής και του Οµπάµα, βοηθώντας µάλιστα σε περισσότερες από 60 εκδηλώσεις της προεκλογικής εκστρατείας του. Εκτοτε η γνώµη του για τον πρόεδρο έχει αλλάξει ριζικά: τον χαρακτήρισε «µαύρη µασκότ των ολιγαρχών της Γουόλ Στριτ και µαύρη µαριονέτα των εταιρικών πλουτοκρατών, που έγινε επικεφαλής της αµερικανικής φονικής µηχανής και είναι υπερήφανος γι’ αυτό».
Τι προκάλεσε αυτή τη µεταστροφή; τον ρωτάµε. «Οταν ο πρόεδρος επέλεξε για το οικονοµικό του επιτελείο τον Τίµοθι Γκάιτνερ και τον Λάρι Σάµερς (σ.σ.: πρώην επικεφαλής του Εθνικού Οικονοµικού Συµβουλίου του Λευκού Οίκου) κατάλαβα ότι είχε υποταχθεί στη Γουόλ Στριτ» µας εξηγεί. «Και η άρνησή του να υποστηρίξει τον Νόµο υπέρ της Ελεύθερης Επιλογής των Εργαζοµένων (Employee Free Choice Act – EFCA) που θα ενίσχυε τα συνδικάτα το επιβεβαίωσε. Επιπλέον η υποστήριξή του στον Πατριωτικό Νόµο (Patriotic Act), η άρνησή του να στείλει στη ∆ικαιοσύνη τους υπευθύνους της εγκληµατικής συµπεριφοράς στη Γουόλ Στριτ αλλά και η σιωπή του για το χρόνιο πρόβληµα της φτώχειας στην Αµερική ενίσχυσαν ακόµη περισσότερο τη γνώµη µου για εκείνον» συµπληρώνει. Ο Γουέστ µπήκε σε ένα λεωφορείο και διαπίστωσε ιδίοις όµµασι τα διογκούµενα προβλήµατα των φτωχότερων κοινωνικών στρωµάτων στις ΗΠΑ: τον περασµένο Αύγουστο περιόδευσε επί µία εβδοµάδα σε 18 αµερικανικές πόλεις σε εννέα Πολιτείες παρέα µε τον τηλεοπτικό παρουσιαστή και πολιτικό σχολιαστή Τάβις Σµάιλι, καταγράφοντας τις προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας. «Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού», του «Poverty Tour», µας λέει, «αντικρίσαµε την πολύτιµη ανθρωπιά και την αξιοθαύµαστη ανθεκτικότητα των φτωχών ανθρώπων όλων των χρωµάτων – από τους καταυλισµούς των Ινδιάνων στα ισπανόφωνα “barrios” (γειτονιές), στις ασιατικές κοινότητες, στις µαύρες γειτονιές και στα λευκά γκέτο. Είδαµε όµως και το µεγαλύτερο πρόβληµα που αντιµετωπίζει σήµερα η αµερικανική κοινωνία: την αισχρή ανισότητα στην κατανοµή του πλούτου». Γι’ αυτό εξάλλου αποφάσισε να υποστηρίξει µε την παρουσία του τις διαδηλώσεις του κινήµατος «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ». Αν και, όπως µας εξηγεί, δεν γνωρίζει το πώς αυτό θα εξελιχθεί στο µέλλον, πιστεύει ότι οι περισσότεροι από τους διαδηλωτές «είναι βαθιά καχύποπτοι µε το σάπιο δικοµµατικό σύστηµα, που έχει δηλητηριαστεί από τα µεγάλα κεφάλαια και τους λοµπίστες».
∆εδοµένων των πολιτικών επιλογών, ο ίδιος θα προτιµούσε στις προεδρικές εκλογές του 2012 να επανεκλεγεί ο Οµπάµα ή ο Λευκός Οίκος να επιστρέψει σε ρεπουµπλικανικά χέρια; τον ρωτήσαµε. «Η επιλογή µεταξύ ενός µέτριου, ψευδολόγου και κακόβουλου Ρεπουµπλικανού υποψηφίου και ενός µαλθακού, άτολµου, κεντρώου ∆ηµοκρατικού υποψηφίου προκαλεί θλίψη» απαντά. Και καταλήγει: «Πρέπει να κρατήσουµε τη ∆εξιά εκτός Λευκού Οίκου, αλλά εύχοµαι να µπορούσαµε να τα πάµε καλύτερα από αυτό που έχουµε. Και τα δύο κόµµατα είναι εκδοχές της κυριαρχίας των ολιγαρχιών, µε τους ∆ηµοκρατικούς να είναι λιγότερο µοχθηροί».
«Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην Αμερική και στην Ευρώπη είναι ηθικά χρεοκοπημένες και έχουν οδηγήσει σε εθνικές χρεοκοπίες। Χρειαζόμαστε δημοκρατικά ελεγχόμενη ρύθμιση των τραπεζών που θα περιορίζει την απληστία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και θα δίνει αξία στο δημόσιο συμφέρον, εστιάζοντας κυρίως στο συμφέρον της εργατικής τάξης και των φτωχών ανθρώπων. Εκφράζω τη βαθιά μου αλληλεγγύη προς τον λαό της Ελλάδας που υποφέρει αλλά αγωνίζεται εναντίον τόσο των μεγάλων τραπεζών, οι οποίες δεν λογοδοτούν σε κανέναν, όσο και των πολιτικών που συνεργούν σε αυτό. Με λίγα λόγια, είμαστε σε αυτόν τον αγώνα όλοι μαζί, πέρα από τα εθνικά σύνορα».
Πηγή: Το Βήμα