Παίρνοντας αφορμή από τις ενθουσιώδεις διαδηλώσεις των ανθρώπων της Λιβύης ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες, αλλά και όλο αυτό τον καιρό, θέλησα να δώσω μερικά ερεθίσματα για τη σκέψη του καθενός...Γεμάτοι οι δρόμοι από δύστυχους ανθρώπους που ζητωκραυγάζουν στο πλευρό των δυνάμεων του "μεταβατικού συμβουλίου"। Εικόνες παιδιών, ηλικιωμένων, γυναικών, να χορεύουν, να τραγουδούν και να γελούν συμμετέχοντας θαρρείς σε καμιά γιορτή: την πτώση του "δικτάτορα"! Της πηγής των δεινών της Λιβύης, του συμβόλου της καταπίεσης και της αναπτυξιακής "καθυστέρησης" της Λιβύης। Δεν συνειδητοποιούν βέβαια- μέσα στην ψευδαίσθηση που έντεχνα "κάποιοι" τους έχουν παγιδεύσει εκμεταλλευόμενοι την ζωτική ανάγκη των φουκαράδων αυτών να πιστέψουν οτι για μια φορά στη ζωη τους έκαναν κάτι μεγάλο- οτι το μόνο γεγονός που πανηγυρίζουν με τόσο ενθουσιασμό αλλά και με περισσή αφέλεια είναι το άνοιγμα για την οικονομική άλλωση της χώρας απο τα γεράκια των πολυεθνικών! Την αυγή μιας νέας εποχής που πολυ σύντομα θα δείξει το ψυχρό και άψυχο πρόσωπό της σε όσους δεν της φανούν χρήσιμοι...
Το γεγονός που σηματοδοτήθηκε απο το θάνατο του μοναδικού "εμποδίου" στο δρόμο των σφετεριστών της παγκόσμιας ευημερίας, τον άνθρωπο που αποκαλούσαν "ο φόβος κι ο τρόμος τη Δύσης"! Τόσο ήταν το μίσος τους γι'αυτόν που επέτρεψαν- γιατί δε φαντάζομαι να πιστεύει κανείς οτι οι δυνάμεις της Λιβύης ενεργούσαν αυτοβουλα- ούτε μια κηδεία δυο μέρες τώρα ενω επέτρεψαν τη διαπόμπευση της σωρού του! Του ανθρώπου που "στρίμωξε στη γωνία τις πετρελαϊκές απαγορεύοντάς τους το δικαίωμα του καθορισμού τηςν τιμής του πετρελαίου, καθορίζοντας ο ίδιος απόλυτα ελεγχόμενα τις εξαγωγές! Τον άνθρωπο που εκσυγχρόνησε τις υποδομές, την οικονομί ( η πιο πλούσια χώρα της Αφρικής, με τ ενα απο τα υψηλότερα επίπεδα ζωής στη ήπειρο) δεκαετίες ολόκληρες μετά το πολιτικό τέλμα και τη στασιμότητα που είχε βουλιάξει η χώρα। Αυτόν ο οποίος έκανε εξωτερική πολιτική μη φοβούμενος να τρίξει τα δόντια στην "παντοδύναμη" Αμερική। Δε προσπαθώ να ωραιοποιήσω τον Καντάφι, απλά διασταυρώνω πληροφορίες κι ανοίγω τα μάτια μου। Σίγουρα θα έκανε και εγκλήματα। Πήρε ζωές, κατέστειλε, και γενικά δεν επέτρεψε τη χώρα να λειτουργήσει στα πλαίσα της Δημοκρατίας। Αλλά μήπως εμείς έχουμε Δημοκρατία...
Η γνωστή τακτική των αρπάγων της νέας τάξης με "απελευθερωτικούς" βομβαρδισμούς βάζοντας Λίβυους να πολεμούν Λίβυους, τοποθετόντας τις πειθήνιες μαριονέτες τους στην κεφαλή της νεας Λιβύης ( στο μεταβατικό συμβούλιο) λειτούργησε πολύ καλά και αυτή τη φορά। Γιατί να στείλεις δικά σου στρατεύματα να σκοτώνονται όταν μπορείς να το κάνεις με ντόπιους και μάλιστα όταν και οι ίδιοι νιώθουν ήρωες; Η ομοιότητα των μεθόδων τους και η επανάληψη του ίδιου έργου καταντούν τραγικά...
Περιμένω με ενδιαφέρον τα σχόλιά σας, τις απόψεις σας। Κρατήστε αυτό το άρθρο γιατί πιστεύω ακράδαντα οτι θα επαληθευθώ। Οι εξελίξεις θα δείξουν.
